Perigeo Del Alma

        Como un nenúfar solitario,

                                             envejecido,

         rociero.

                                              Ahí, te ví.

                                              Te he constelado, desde mi sillón lunar,

                 sentándote,

                                  quizás ensanchándote,

                                              (eso lo adivino, no me consta)

                                               escuchándote,

                                  sin escudriñar, demasiado, tu intimidad

                          a tono con los cimientos de tu ser

                                    (donde parecías no gustarte demasiado).

                                                       Sólo, admirando,

                                                       escuchándote.

 

                                                Te han visto

     ensalzar el amor,

              el encanto de la magia

   sin orgullo  real

                                   a tu propio orgullo.

          Y

           De

       La / vía/ la/ vida

                                                   algo, casi

                                                   Satisfecho.

 

                                                     Te ven.

             reír,

             ¡te han observado!

                                                    al trasluz, los demás.

                                                    Yo, sin embargo, sin verte jamás;

                                                    en realidad,

               te he visto siempre.

 

 

                                 Incierto es acertarte, para muchos

                pero no de invidentes,

                                                   ni in/tacto.

                                                   Es llegar a tu punto de contacto,

                                                                     sí;  

                                                   es un punto.

               la conciencia lo/ real.

                                             Si llegares ahí,

                                       y en ese vigor te supieras a ti mismo,

                completito,

                                    entonces,

                                                 me reconocerías,

                                                     me tocarías,

                                                                        lograrías girar conmigo.

                             Vivir

                              nuestros puntos,

                                         el perigeo, una vez más.

 

                                               Yolanda Marín, Abril 85.